CƏFA ƏRƏB

Əzab, əziyyət, üzüntü. (“Koroğlu” dastanının lüğəti)

İgid olan cəfa çəkər,

Dost yolunda qanın tökər,

Ağlaşmağın bağrım sökər,

Ağlama, Nigar, ağlama!

                     (“Koroğlunun Bayazid səfəri”)

                  * 

Koroğludu həcv yazan,

Eyvazdı cəfaya dözən.

Sənə deyim, Halaypozan,

Sədrəzəm qaşdı sandım.

                     (“Durna teli”) (“Bağdad-Əsəd”)